LIBERDADE

NON SEI QUE FUN SEN TI
NAQUELAS HORAS DE SOIDADE,
NA COMPAÑA DOS SEU OLLOS,
E NOS AGARIMOS DAS SUAS FAUCES.

MÁIS NADA SOUBEN DE MIN
MENTRES PERSEGUÍA SOMBRAS
QUE NOS OÍDOS FALABAN
PALABRAS QUE NON DABA ESCOITADO.

E PENSABAS, POBRE BABECO,
QUE OS OLLOS TE MIRABAN
CANDO TI NIN SOSPEITABAS
OS PENSAMENTOS NOXENTOS.

MAIS NON SE PODE PENSAR
QUE UN VIVE ETERNAMENTE
SENLLEIRO E ABANDONADO.
NAS HORAS MÁIS CONFUSAS
O VELLO ROSTRO SE RECOÑECE
A CARÓN DA LIBERDADE.