NÉBOAS QUE ESCAPAN

PEQUENOS FANTASMAS
PERCORREN O RÍO. AS ÁNIMAS
DO BOSQUE FROTANDO
ESCAPAN, NUNHA CARICIA,
A LOMOS DAS ÁRBORES.

ALGO SE AGOCHA NA FRAGUA

PERDIDOS NAS ÁRBORES
DA ESPESURA,LONXE E ALTO,
HOMES DE ROSARIO E ADEGA
CONSUMEN OS ANOS
POUSADOS NAS NOSAS PEDRAS.

A UNS ALUMNOS DE BENALÚA

UN BOSQUE A BEIRA DO RÍO
ONDE PERDERSE.
UNHAS LUCES ENTRE AS SOMBRAS
ONDE AGOCHARSE.
E A IALMA DO RÍO
FROTANDO MANSAMENTE.

FRONDOSA ESPESURA

ENTRE AS ÁRBORES
OS TRASNOS E AS MEIGAS
PERDIDOS EN CARBALLOS
E AS MIL CORES DO VERDE

UNHA ESCADA A ETERNIDADE

Ó FINAL DO COLOSO
UNHA ESCADA QUE SE PERDE
CARA ALGÚN LUGAR DESCOÑECIDO

AS ESCAMAS DUN COLOSO

UNHA SEGUNDA OLLADA Á MODERNIDADE

UNHA PONTE A MODERNIDADE

A PRIMEIRA VISTA DESTE COLOSO

TERRA E MAR EN SOPELANA

AS ONDAS QUE RACHAN A TERRA,
ANICOS DOS ACANTILADOS.
ESE BALCÓN QUE MIRA ETERNO
ÓS VELLOS HORIZONTES.

O RESPLANDOR

O MIRAR DIFUSO AO LONXE,
UNHA COPA E UNHA COPA,
MISTERIO ENTRE MADEIRA E VIDRO
NUN PASEO DE BODEGA

FOGAR DE BACO

AS CURVAS DA FELICIDADE,
XOGOS DE LUCES;
E ENTRE AS FIESTRAS,
SONOS QUE REXUVENECEN
NOITES NAVEGADAS.

UN MESMO BARCO, DUAS DIRECCIÓNS

O mar como reflexo da vida,
a navegación sen rumbo
que chega a portos descoñecidos,
e o mesmo tempo familiares.

Unha ollada de Lekeitio

EN FRONTE O CANTÁBRICO
ROMPE A TERRA EN DOUS ANACOS,
DUAS FORZAS ESTRAÑAS
AGOCHADAS NESTE PARAÍSO

LEKEITIO, TENSA CALMA

REFLEXOS DIFUSOS NO MAR
BARCOS DE PAPEL
E UN PASEO EXTRAÑO

UN BARRANCO AO MAR

UN CONTO MISTERIOSO

Nicolás observa ao lonxe
contos de Zaidas perdidas
nos palacetes....

UNHA XANELA INDISCRETA

¿Quen miraría por eses arcos?

Todo é un conto de fadas...

ALGO DE GRANADA

UNHA RÁPIDA OLLADA,

FURTIVA.

OS CÁRMENES

MÁIS FERMOSOS.

A LANZADA II

A FURIA

A LANZADA

LUCES E SOMBRAS.

TERRA E MAR.

ETERNIDADE.